نقش کلسیم در افزایش مقاومت گیاه در برابر آفات و بیماری های گیاهی 

كلسیم جزء ساختاری دیواره های سلولی و سایر غشاهای گیاه است. در چنین شرایطی، كلسیم نقش اصلی در تمامیت و عملكرد این ساختارها بازی می كند. كمبود كلسیم در گیاهان سبب ایجاد ساختارهایی می شود که مقاومت كمی در برابر آلودگی ارگانیسم های بیماری زا نشان می دهند. دیواره های سلولی به سادگی سدی برای آلودگی نیستند. زمانی که به درستی عمل كنند، عبور قند و سایر تركیبات را بین سلول ها و بخش های دیگر سلول تنظیم می كنند. زمانی که مقدار كلسیم پایین است، انتقال قندها از درون سلول به فضاهای بین سلولی در بافت گیاهی زیاد می شود. سطوح قند بالا در این بخش ها منجر به افزایش شانس آلودگی و رشد عوامل بیماری زا می شود.(رهروان رویش سبز)

ساختار و عملكرد درست غشاهای گیاهی صرفا نقشی نیست که كلسیم در كاهش وقوع یا شدت بیماری به عهده دارد. از آنجایی که قارچ ها و باكتری ها، بافت گیاه را درگیر می كنند، قادرند آنزیم های پكتولیتیك رها كنند و بخش هایی از غشاهای سلولی را حل نمایند، در نتیجه قادرند به درون ساختارهای سلولی نفوذ كنند و منجر به گسترش آلودگی گیاه شوند. همچنین بدین وسیله نشت پتاسیم از درون سلول و اثرات كمبود پتاسیم در گیاهایجاد می شود. فعالیت این آنزیم ها می تواند بوسیله یون كلسیم مهار شود.

كلسیم نقش اساسی در بهبود انبارداری میوه های آبدار بازی می كند. برای مثال نشان داده شده است در شرایطی که میوه دارای غلظت بالایی از كلسیم است بسیاری از ارقام سیب قادرند به مدت طولانی در انبار باقی بمانند. ایجاد لکه سیاه (bitter pit) در میوه با غلظت كم كلسیم دیده می شود که همین امر سبب پوسیدگی یا خرابی بافت میوه می شود. همچنین این میوه ها زودتر از محصولاتی که دارای مقادیر بالا كلسیم هستند، شروع به خرابی زود هنگام و قهوه ای شدن می كنند.

همچنین همبستگی نزدیكی بین مقدار كلسیم موجود در پوست غده های سیب زمینی و پوسیدگی نرم باكتریایی وجود دارد که بوسیله سویه های گوناگون باكتری اروینیا ایجاد می شود، نظیر بیماری های لکه برگی. كلسیم نقش مهمی در كاهش بیماری های آوندی باكتریایی ایفا می كند. شدت بسیاری از بیماری ها اغلب با درجه كمبود كلسیم در گیاه متناسب است. گسترش باكتری در برگ، بسیار وابسته به مقدار كلسیم برگ است و در شرایط كمبود، بیماری گسترش می یابد. (ارتباط با ما)

بررسی های بسیاری نشان دادند زمانی که مقدار كلسیم بافت افزایش می یابد، مقدار پتاسیم و منیزیم كاهش می یابد. این موضوع رابطه انتاگونیستی بین این سه عنصر كاتیونی را نشان می دهد. در شرایطی که به كاربردهای زیاد یك عنصر یا بیشتر نیاز است، انتظار می رود كاهش در جذب سایر عناصر ایجاد شود.